Hannah Game Lodge dag 1

Na een hele goede nacht slaap (we waren vertrokken zodra we horizontaal lagen) heerlijk ontbeten en op weg naar onze tweede accomodatie 140 kilometer oostwaarts. Dat klinkt overzichtelijk maar we zijn in Zuid Afrika dus reken maar op 3,5 uur. We checken even bij de eigenaar van de lodge of de route die wij hebben klopt. En ja, hoe het werkt weet ik niet maar ik heb van de reisagent in Nederland linkjes gekregen met daarin de te rijden route die je via ‘maps me’ kunt volgen. Ook als je telefoon offline is. Hoe het werkt is me een raadsel maar dat het werkt is een feit. Dus we volgen braaf het pijltje van de offline navi app en de waarschuwingen die we in de lodge mee kregen om vooral het eerste stuk niet te stoppen cq uit te stappen. Niet zozeer vanwege het loslopende wild, maar vanwege de vele arme ‘black men’. We voelen ons inderdaad erg blank, Europees en ja, rijk. Het nodigt in ieder geval niet uit tot een outdoor picknick. De wegen zijn hier weliswaar geasfalteerd maar bezaaid met de nodige potholes (putten in de weg). En niet alleen mensen lopen langs de kant van de weg maar ook hun veestapel. Sira doodt de tijd door de levende have te tellen. Bij honderd haakt ze af.

Pas na 2 uur rijden verandert de omgeving en vermindert ook zichtbaar de armoede. Wellicht dat de aanwezigheid van ijzererts en -chroomfabrieken hier mee te maken heeft. Werkgelegenheid heeft duidelijk een aantrekkende werking voor ook andere bedrijvigheid en de mensen die je hier ziet zijn weliswaar nog steeds black maar duidelijk welgestelder dan wat we eerder zagen. De sfeer is ook meteen minder dreigend. We doen wat inkopen in de mall en zetten koers voor de laatste 1,5 uur. Het landschap verandert van heel kaal, droog en vlak naar heuvelachtig en wat meer begroeid. Zij het nog steeds droog. Bij aankomst bij Hannah Game Lodge passeren we de gate en een beveiligde toegangspoort. Je vraagt je af tegen wie of wat deze elektrische hekken van minimaal 2 meter hoog bescherming bieden. We vermoeden dat het is om de stropers buiten te houden. We betreden een prive wildpark van 8000 hectare. Of was het 80.000??? Hier steekt het niet op een hectare meer of minder. In ieder geval spotten we al direct het eerste wild. Een van de vele soorten die wij voor het gemak allemaal herten noemen, maar waarmee we de diversiteit aan soorten waarschijnlijk erg tekort doen. We zien herten met en zonder geweien en met allerlei soorten strepen, type/grootte oren. Echt gaaf wel. Bij aankomst kunnen we nog mee met een game drive. Met een open truck verkennen we het terrein en zien nog meer ‘herten’, vogels, en andere lopende have. Ik moet mijn huiswerk even doen om tenminste een impala van een kundu te kunnen onderscheiden. Misschien vanavond nog. We gaan zo eerst lekker eten en ik schat zo in dat we er ook vanavond weer vroeg in liggen.

Oh ja, betere wifi hier op locatie. Dat is fijn, maar foto’s uploaden blijkt toch nog iets te veel gevraagd dus helaas.