We zijn er!

We zijn er! Het was een enerverende reis. In Brussel hadden we meteen al dik twee uur vertraging en begin je nog voor je goed en wel in het vliegtuig zit met stress of je in Frankfurt wel of niet de aansluitende vlucht naar Johannesburg haalt. Na uren wachten in Brussel was het in Frankfurt rennen zo hard we konden van gate A23 naar Z63. En inderdaad; de letters deden al vermoeden dat de gates niet verder uit elkaar konden liggen. En dat was dan ook zo. Met halverwege de gevreesde douane. Ik kon enige teleurstelling dan ook niet ontkennen toen, na al het huiswerk wat ik gedaan had, de douanier niet 1 document vroeg. Niet 1! Alleen onze paspoorten. Wat normaal is natuurlijk. Maar tijd om te treuren hadden we niet - we konden zo de Boeing 747 - 8 in. Lang geleden dat ik met deze jongen gevlogen heb. Herinnering dateert uit de tijd dat ik naar Australie en omstreken ging. Sweet memories aan deze jumbo. Leuk!

Vanmorgen landden we keurig op tijd in Johannesburg. Hier was de douane wat strenger. Ondanks alle formulieren die ik bij me had was het uiteindelijk het zelf geformuleerde briefje getekend door Sira’s vader met wat stempels van de gemeente die de doorslag gaf. Wel grappig. Maar hoe dan ook: es kann losgehen hier.

We worden opgewacht door de lokale reisagent die ons eerst veiligheidsinstructies geeft (hmmm... dat klinkt weinig hoopgevend allemaal 🙄) en ons vervolgens aan onze huurauto helpt. Gert blijkt erg graag links te rijden (soms iets te veel naar mijn smaak met het ontbreken van een fatsoenlijke berm aan mijn kant). We willen na een nacht slecht slapen maar 1 ding en dat is zo snel mogelijk naar onze eerste lodge. Zonder ontbijt en zonder water rijden we zonder problemen naar de Guinea Feather Lodge 140 kilometer verderop. We worden hier allerhartelijkst ontvangen en lijken de enige gasten te zijn in dit lieflijke resortje met prachtige tuinen, lekkere zitjes en heldere luchten. Het is hier een aangename 20 graden. ‘s Avonds koelt het wel hard af en om 18.00 uur is het binnen 10 minuten donker. Na een heerlijke lunch duikt Sira nog even in het ijskoude zwembad en wij in bed om wat uren slaap in te halen. Wifi is hier zeer beperkt overigens; ik ben al heel blij dat het me lukt deze blog te posten - foto’s houden jullie tegoed tot een moment waarop we wel fatsoenlijke wifi hebben. Ondertussen halen we ons Portugees op terwijl we naar de wedstrijd Belgie - Frankrijk kijken. Het was de enige zender die we konden vinden die de wedstrijd live uitzendt. Maar hoe dan ook hoeven we de wedstrijd niet te missen! Morgen een nieuwe dag: voor nu prettige wedstrijd en voor straks welterusten.